Sterke Yerke III
In mei 1978 deed de Sterke Yerke II mee aan de HT-zeilrace (Harlingen – Terschelling, ).Tijdens deze HT-race werd het idee geopperd om iets met het milieu te doen. Het moest iets groots worden, een tocht over de oceaan van het ene continent naar het andere, maar niet alleen uit avontuur, ook met een doel en dat was er nu. Voor dat milieuproject werd een maand later Frits Riemersma, student biologie gevraagd om als onderzoeker mee te gaan.
De fotograaf Henk van Dam uit Leeuwarden, was als bewonderaar van de acties van de Sterke Yerke ook één van de twaalf bemanningsleden tijdens de HT-zeilrace en maakte vele foto’s.
Deze nieuwe plannen leidden ertoe dat eind 1978 de “Stichting Sterke Yerke” in het leven werd geroepen. De grote promotor hiervan was Henk van Dam en hij werd ook tot voorzitter benoemd. Henk was naast fotograaf de grote coördinator van alles wat met de Sterke Yerke te maken had. Zonder zijn geestdrift, inzet en doorzettingsvermogen zou het Sterke Yerke verhaal misschien nooit zover zijn gekomen.
Door een gift van ƒ 10.000,- van de “De Landelijke Vereniging tot behoud van de Waddenzee” kon met de bouw van het nieuwe vlot worden begonnen. Dat begon in december 1978 op het fabrieksterrein van Faber Haarden aan de Tijnje- dijk in Leeuwarden.
Dit was mede mogelijk omdat Guus en Chris Schweigmann, twee van de initiatiefnemers, in het Leeuwarder uitgaansleven goede contacten hadden met vrienden van Gerrit Jan Faber de toenmalige directeur van de Faber Haarden Fabriek. Ook had Chris Schweigmann in die tijd verkering met Lize Pepita Oosterloo van West-Terschelling. Zij was de dochter van Cornelia Oosterloo-Faber , een zuster van Gerrit Jan Faber.
Voor de bouw van het vlot hebben ze zelf een grote tent gebouwd waarin alle bouw werkzaamheden tijdens de koude wintermaanden van 1978/1979 plaats vonden. Faber Haarden stelde voor de bouw van het vlot de fabrieksfaciliteiten, zoals transport- en takel installaties, stroom, gereedschap en lasapparatuur, gratis beschikbaar. Voor het drijfvermogen van de Yerke III werd nu gekozen voor stalen zandperspijpen met een diameter van 85 cm en een wanddikte van gemiddeld 4 mm. De pijpen werden aan elkaar gelast tot 5 drijvers met een lengte van 10 tot 12 meter. Deze vijf drijvers naast elkaar moesten voor het drijfvermogen zorgen. De afmetingen van het dek waren 12 meter lang en 5 meter breed.
De diepgang was circa 0,5 meter. Het dek bestond uit 20 mm watervast gelijmde houten regels. Vanaf het dek konden de onderliggende drijvers via mangaten en verbindingsbuizen bereikt worden. De buizen waren zo ingericht dat hierin hun voorraad, zoals voedsel, water, tuigage, kaarten en medicijnen konden worden opgeslagen.
Ook waren er een paar slaapplaatsen ingericht. Op het dek stonden twee houten masten – de voorste met een hoogte van 10 meter – samen geschikt voor plusminus 150 m2 zeil. De tuigage was vierkant getuigd zodat op de Oceaan gebruik kon worden gemaakt van een razeil. Het totale gewicht van de Sterke Yerke was ca. 8,5 ton. Op 14 april 1979 werd het vlot aan de voet van de Oldehove in de stadsgracht van Leeuwarden te water gelaten en gedoopt door Ingrid Nauta, de dochter van de zeezeiler Dirk Nauta
De eerste maiden trip naar Grouw
