Destijds hadden we op de Smit Salvor onze echte sleeplier verspeeld. 

Voorafgaand aan de Sterke Yerke hadden we een klusje gehad. Op de Orinoco rivier waren we aan het trekken aan een vastgelopen schip. De Smit Salvor trok ~50 ton, maar de Anchor Handling Winch kon 100 ton trekken. De Smit Salvor was begonnen als een Supply boot van Smit Lloyd. We kwamen op het lumineuze idee om ver op de rivier aan de voorkant beide ankers vast te zetten en dan volle kracht met de motoren te blijven draaien terwijl we dan met de Winch van ~100 ton trekkracht, dat schip ‘binnen wilde harken’.

Dat ging redelijk goed en er kwam beweging in. Tot….. we een beetje te optimistisch werden.  Met als resultaat dat de elektromotor van die winch uiteen spatte. Einde sleeplier dus.

 

Daarom waren we een beetje kreupel. En moesten de pogingen aan de Yerke met kleiner materiaal en op de kaapstanders/ trommels uitgevoerd worden. In ieder geval niet met materiaal wat normaler wijze 100 ton kon hebben.

 

Ik volg nog veel maritieme zaken, mijn zwager en (hulp)zoon varen bij Allseas. De eerste als kapitein en de tweede als tweede stuurman. Wat die doen gaat mijn voorstelling vermogen ver te boven, verbazingwekkend als ik daar weer een keer aan boord mag rondlopen.

Nu ik niet meer werk kan ik mij gelukkig prijzen als kapitein/eigenaar van een motorboot(je) 😉

 

Wat die knapen hebben gedaan was een hels avontuur, hoe je er ook naar kijkt kun je alleen maar zeggen dat ze gelukkig geen pech hebben gehad!

Geen levens verspeeld en dat is het belangrijkste.

 

Mooi dat het verhaal van ‘die friezen’ bewaard blijft, het blijven toch friezen in hart en nieren.

 

Groet,

Bert Meijer.